วิธีการแยกแยะแนวคิดเรื่องความปลอดสารพิษและการปกป้องสิ่งแวดล้อมของท่อพลาสติก PVC

ลูกค้าหลายรายยังไม่เข้าใจแนวคิดเรื่องความปลอดสารพิษและการปกป้องสิ่งแวดล้อมของท่อพลาสติก PVC และคิดว่าความปลอดสารพิษนั้นเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม ซึ่งในความเป็นจริงแล้วไม่เป็นเช่นนั้น การทำความเข้าใจแนวคิดทั้งสองนี้ให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น เราต้องแยกแยะวัตถุดิบและการใช้งานของท่อก่อน
การนำท่อพลาสติก PVC มาใช้นั้นมีจุดประสงค์เพื่อให้บริการแก่สาธารณชนและนำไปใช้ในชีวิตประจำวัน แต่จำกัดอยู่เพียงการล้างพื้น ปลูกต้นไม้ ทำสวน อุปกรณ์เครื่องจักร ปลอกหุ้ม ฯลฯ ในระยะแรก คนงานในไซต์ก่อสร้างยังใช้เพื่อส่งน้ำอีกด้วย จากปัจจัยเหล่านี้ ท่อที่สัมผัสกับผู้คนเป็นเวลานานจึงควรพิจารณาว่าไม่เป็นพิษหรือไม่มีพิษ แต่จำกัดอยู่แค่วัตถุดิบดั้งเดิมเท่านั้น
แนวคิดเรื่องการปกป้องสิ่งแวดล้อมค่อนข้างกว้าง เพียงคลิกที่ Baidu ที่นี่เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับแนวคิดเรื่องการปกป้องสิ่งแวดล้อมของท่อพลาสติก PVC ซึ่งหมายความว่าสารที่ตกตะกอนหลังจากการย่อยสลายของท่อ PVC จะไม่ก่อให้เกิดอันตรายต่อร่างกายมนุษย์ PVC คือโพลีเอทิลีน ซึ่งเป็นผงเรซิน ส่วนประกอบที่ก่อให้เกิดสารอันตรายในท่อมาจากวัตถุดิบอื่นที่ประกอบเป็นท่อ ได้แก่ บิวทิลเอสเตอร์ คลอรีนพาราฟิน (หรือออกทิลเอสเตอร์ พาราฟิน-เบนซีน หรือ TOTM) ท่อทั่วไปมักทำจาก PVC บิวทิลเอสเตอร์ คลอรีน ซึ่งประกอบด้วยพาราฟินแว็กซ์และสารเพิ่มปริมาณอื่นๆ บิวทิลเอสเตอร์และพาราฟินจะตกตะกอนเบนซินได้ยากเมื่ออุณหภูมิต่ำกว่า 45 องศาเซลเซียส ดังนั้นจึงปลอดภัยและไม่เป็นพิษ
การคุ้มครองสิ่งแวดล้อมหมายความว่าท่อพีวีซีที่ผ่านการตรวจสอบจากสถาบันที่มีอำนาจซึ่งไม่มีสารพทาเลตตกตะกอน สามารถนำไปใช้ทำท่อน้ำดื่มได้ และได้รับการรับรองว่าเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม ข้อกำหนดนี้ค่อนข้างเข้มงวด และใช้เฉพาะวัตถุดิบที่เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมเท่านั้น
ดังนั้น เมื่อเลือกสายยาง ควรเลือกใช้สายยางที่ปลอดสารพิษหรือเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมสำหรับใช้ในครัวเรือน ราคาจะแพงแค่ตอนจ่ายเงินเท่านั้น แต่ระหว่างการใช้งานก็มีความสุขและหมดกังวลเรื่องสายยาง